Ράτσες Αλόγων

ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΑΛΟΓΟ (SPANISH HORSE)

Όταν οι Σαρακηνοί εισέβαλαν στην Ισπανία έφεραν μαζί τους και μεγάλο αριθμό Αραβικών και Βερβερίνικων αλόγων που όπως ήταν φυσικό βελτίωσαν σημαντικά τα ντόπια ζώα. Η διασταύρωση αυτή είχε ως αποτέλεσμα το Ισπανικό Ζινέτ, περίφημο για την ομορφιά και τη μεγάλη υπακοή του. Τα κύρια χαρακτηριστικά τους ήταν το μεγάλο ήταν το μεγάλο πλάτος του στήθους, οι δυνατοί ώμοι, οι ρωμαϊκές μύτες, οι μακριοί τοξοτοί λαιμοί με την πλούσια χαίτη, καπούλια χήνας και υπερβολική κίνηση που τόσο πολύ εκτιμήθηκε αργότερα στη Σχολή της Βιένης. Το Ισπανικό Ζινέτ περιγράφτηκε ως υπάκουο και αφοσιωμένο στον άνθρωπο αλλά ταυτόχρονα θαρραλέο και πνευματώδες, και πήρε τους καλύτερους επαίνους στο βιβλίο «Μια νέα μέθοδος» και εξαιρετική ανακάλυψη στην εκπαίδευση αλόγων (1667). Eίναι το πιο ευγενικό άλογο στον κόσμο, το πιο όμορφο που μπορεί να γίνει. Διαθέτει πνεύμα, μεγάλο θάρρος και υπακοή, περήφανο περπάτημα και τροχασμό, τον υψηλότερο καλπασμό, τη γρηγορότερη επιτάχυνση και είναι το πιο ευγενικό, το πιο αξιαγάπητο, πολύ πιο έξυπνο και από το καλύτερο ιππικό Ιταλικό άλογο και για το λόγο αυτό το πιο εύκολο στην εκπαίδευσή του μια και παρατηρεί τα πάντα με τα μάτια του και η μνήμη του είναι εξαιρετική. Τα καλύτερα Ισπανικά Ζινέτ εκτρεφόταν στους Ισπανικούς βασιλικούς στάβλους στην Κόρντομπα και θεωρούνται ότι προέρχονται από το Βερβερίνικο επιβήτορα Κρούσμαν και φοράδες της Ανδαλουσίας. Αργότερα τα Ισπανικά άλογα εκφυλίστηκαν αρκετά, εκτός από τη γενιά της Ανδαλουσίας που φτάνει μέχρι το Μεσαίωνα και φέρει Αραβικό και Βερβερίνικο αίμα και που στο παρελθόν πρόσφερε σε μεγάλους αριθμούμε άλογα για το στρατό. Σήμερα, ο πιο σημαντικός στάβλος στην Ισπανία είναι στο Χερέζ όπου εκτρέφονται άλογα μέτριας θερμοκρασίας.

 ΑΜΕΡΙΚΑΝ ΣΑΝΤΛ(American Saddlebred)





Η ράτσα αυτή αποτελεί προϊόν πέρα από τον Ατλαντικό, που κάνει πολύ περήφανους τους Αμερικανούς. Ξεκινάει από τις μέρες των πρωτοπόρων, όταν οι πρώτοι άποικοι εγκαταστάθηκαν στη χώρα πριν από 350 περίπου χρόνια.Στη χώρα υπήρχαν μόνο δύο τρόποι να ταξιδέψει κανείς, το νερό και το άλογο. Δεν υπήρχαν αυτόχθονες ράτσες στην Αμερική, έτσι οι πρώτοι άποικοι, όπως και οι Ισπανοί, έφεραν τα άλογα μαζί τους ή τα εισήγαγαν στη χώρα λίγο μετά. Ήταν Εγγλέζικα άλογα, πριν από την εποχή των Θόρουμπρεντ, μαζί με άλογα από την Ισπανία, τη Γαλλία, την Αφρική και την Ανατολή. Όλα αυτά μαζί έκαναν στο Αμέρικαν Σαντλ.Οι πρωτοπόροι εκείνοι έπρεπε να έχουν ένα ελαφρό, δυνατό, σκληροτράχηλο, γρήγορο άλογο που θα καλύπτει άνετα μεγάλες αποστάσεις, να προσαρμόζεται εύκολα στις κακουχίες, με καλό χαρακτήρα και εξυπνάδα.Έτσι αναπαρήγαγαν ζώα με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή, από τα καλύτερα άλογα που διέθεταν και που αργότερα περιέλαβαν και τα Εγγλέζικα Θόρουμπρεντ, που έδωσαν στη ράτσα τη φλόγα και την εξυπνάδα τους, ενώ την καλοσύνη και τον καλόβολο χαρακτήρα τα πήρε από τα παλιότερα Εγγλέζικα άλογα.Αργότερα εμφανίστηκαν και διάφορες άλλες αμερικανικές ράτσες, όπως Μόργκαν, Στάνταρτ Μπρεντ κ.ά. Ο επίσημα όμως αποδεκτός ιδρυτής της παρούσας ράτσας είναι ο Θόρουμπρεντ Ντάνμαρκ (γεννήθηκε το 1839). Αξίζει να σημειωθεί ότι ο «πατέρας» της ράτσας, το Κεντάκι Σαντλ, είχε εδραιωθεί από πολύ πιο πριν. Στη ράτσα αυτή τρέχει ακόμα και το αίμα του Μέσαντζερ, του προγόνου του Αμερικανού τροχαστή. Τα χαρακτηριστικά της ράτσας είναι τα εξής: ύψος 1,50 μ. - 1,60 μ.Η φυσική διάπλαση πρέπει να είναι ελαφριά και συμμετρική, με καλό κεφάλι, μακρύ, λεπτό λαιμό, καλοσχηματισμένους ώμους, στρογγυλή κοιλιά, επίπεδα καπούλια και καλλίγραμμα λεπτά πόδια.Η γενική εμφάνιση πρέπει να δείχνει καλή ράτσα και εξυπνάδα, το κεφάλι να στέκει περήφανο ψηλά, όπως και η ουρά, και το ζώο να στέκει καλύπτοντας μεγάλη επιφάνεια. Να είναι υπάκουο και να έχει έξυπνο χαρακτήρα. Το ειδικό χαρακτηριστικό της ράτσας είναι οι βηματισμοί, κάτι για το οποίο εκθειάζεται και στις επιδείξεις και μάλιστα εκτρέφεται αποκλειστικά γι' αυτό. Οι βηματισμοί αυτοί είναι το συνηθισμένο βάδην, ο τροχασμός και ο τριποδισμός, όπως και οι τεχνητοί ρυθμοί, το βάδισμα τροχάδην, το σιγανό βάδισμα ή σλόου ρακ και το φαστ ρακ.Τα ζώα εκπαιδεύονται ειδικά για κάθε είδος βαδίσματος και υπάρχουν και ζώα που έχουν εκπαιδευτεί σε 3 ή 5 είδη. Ο τροχασμός πρέπει να είναι πολύ ψύχραιμος, με το κεφάλι εύκαμπτο, το λαιμό και την ουρά σε τόξο. Η κίνηση πρέπει να γίνεται ψηλά, μαλακά και με ταχύτητα.Το ρακ είναι ένας ρυθμός στο ένα πόδι, όπου κάθε πόδι ακουμπά στο έδαφος μόνο του και με μεγάλη ταχύτητα, ένα σταθερό 1-2-3-4, χωρίς παύσεις και με κάθε χτύπημα ίσο με το προηγούμενο.Το σιγανό βάδισμα είναι ένας πολύ παλιός ρυθμός που συναντάμε συχνά σε τοπικά ζώα στην Ινδία και την Ανατολή και σε μια καμήλα σε τροχασμό, τα πόδια σε κάθε πλευρά πηγαίνουν μαζί, αντί για τη συνηθισμένη διαγώνια κίνηση του τροχασμού (βηματισμός Αραβάνι). Οι βηματισμοί αυτοί όταν γίνονται με τη χάρη και την ακρίβεια για την οποία είναι φημισμένη η ράτσα, δεν ξεχνιούνται εύκολα.Το χαρακτηριστικό κράτημα γίνεται με το σήκωμα των μυών της ουράς και του κρατήματός τους στη σωστή θέση. Με τη δυναμικότητά του, τους 3 ή 5 βηματισμούς του, για να μην αναφέρουμε το περίεργο κράτημα της ουράς, το άλογο αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό.Αυτά στην Αμερική, όπου φτάνουν στις υψηλότερες προδιαγραφές, συγκρίνονται μόνο με τα άλογα μονίππων και τα πόνι. Η ράτσα αυτή βρίσκεται σε λίγα μόνο μέρη έξω από την Αμερική, ούτε υπάρχει περίπτωση να γίνει δημοφιλής στην Αγγλία, ιδιαίτερα τώρα που ο νόμος της χώρας απαγορεύει το σήκωμα και δέσιμο της ουράς των αλόγων.Το Αμέρικαν Σαντλ, όπως λέει και το όνομά του, χρησιμοποιείται κυρίως για δουλειές που αποκτούν σέλα, αλλά καθώς η δράση αυτού του αλόγου είναι υπερβολική, είναι απίθανο να βρει φίλους σε άλλα μέρη του κόσμου όπου θεωρείται ιδανική η απαλή, χαμηλή και επίπεδη δράση του αλόγου.

ΑΛΟΓΟ ΠΕΡΤΣΕΡΟΝ(Percheron)

  

Η ράτσα Percheron, που προέρχεται από την περιοχή Perche της Νορμανδίας, ήταν μία από τις πιο κομψές ράτσες αλόγων. Στις αρχικές σειρές αίματός της υπερισχύει το αραβικό αίμα και γι’ αυτό έχει μία ιδιαίτερα αριστοκρατική και ελεύθερη κίνηση.Ένας ειδικός επί των αλόγων του 19ου αιώνα είχε πει τότε ότι «η ράτσα αυτή είχε επηρεαστεί από το αραβικό άλογο, λόγω κλίματος, και ότι είχε χρησιμοποιηθεί για την αγροτική δουλειά επί αιώνες».   






Η αραβική επιρροή
Οι… φαν της ράτσας αυτής υποστηρίζουν ότι οι πρόγονοι του Percheron κουβαλούσαν στην πλάτη τους τους φραγκικούς ιππότες του Καρόλου Martel, στη μάχη του Poitiers, το 732 π.Χ, όταν νίκησαν τους εισβολείς Μαυριτανούς. Οι Μαυριτανοί βάρβαροι και Άραβες, με τις τέλειες και εκλεπτυσμένες ποιότητές τους, έγιναν πιο γρήγορα διαθέσιμοι στους Γάλλους εκτροφείς. Αυτή η επιρροή συνεχίστηκε ακόμη και όταν ο Ροβέρτος, Δούκας του Rotrou, εισήγαγε ανατολίτικα άλογα από την Πρώτη Σταυροφορία, το 1096-99. Μέχρι το 1760, η βασιλική φάρμα εκτροφής, στο Le Pin, δημιουργούσε Άραβες γεννήτορες, που προορίζονταν για τους εκτροφείς της ράτσας Percheron. Δύο αξιοσημείωτες διασταυρώσεις γέννησαν τον Godolphin και τον Gallipoly. Ο τελευταίος γέννησε το 1830 στην περιοχή Mauvres - sur – Husine τον πιο διάσημο επιβήτορα της ράτσας Percheron, το Jean le Blanc.
Χρησιμότητα και δημοτικότητα
Με το πέρασμα των χρόνων, το άλογο Percheron χρησιμοποιήθηκε κυρίως στον πόλεμο. Ήταν άλογο με το οποίο μάθαιναν όλοι ιππασία, άλογο για αγροτική δουλειά, αλλά και άλογο ιππασίας. Οι εκτροφείς της ράτσας Percheron, πάντα προσηλωμένοι στις ανάγκες του μάρκετινγκ και της εμπορευματοποίησης, άλλαξαν πολλές φορές τα χαρακτηριστικά του προϊόντος τους, για να ταιριάζει με τις ανάγκες των εποχών. Για παράδειγμα, κατά το τέλος του 19ου αιώνα σταμάτησαν να παρουσιάζουν το άλογο Percheron ως… «καθηγητή ιππασίας». Αυτό το άλογο, που είχε ύψος περίπου 1,57μ, είχε αντικατασταθεί από άλλες διασταυρώσεις ρατσών, όπως ήταν το γρήγορο Cleveland και το άλογο Yorkshire. Το Percheron έγινε τότε ένα βαρύ άλογο έλξης. Το γεγονός ότι οι εκτροφείς μπορούσαν να κάνουν μια τόσο μεγάλη αλλαγή οφείλεται στην ικανότητα και διορατικότητά τους, αλλά και στην παρουσία του αραβικού αίματος, που βοήθησε στη διαμόρφωση πολλών διαφορετικών τοπικών τύπων αλόγων. Αυτό έγινε εφικτό με συνετή διασταύρωση των διαφόρων ρατσών, αλλά και εξαιτίας αυτού του υπέροχου αίματος, που δημιούργησε ποικιλία και παραλλαγές σε μικρά χρονικά διαστήματα.
Εκτροφή
Η καλύτερη περίοδος για τους εκτροφείς της ράτσας Percheron ήταν ανάμεσα στο 1880 και το 1920, όταν τα άλογα Percheron εισάγονταν στην Βόρεια και Νότια Αμερική και τη Νότια Αφρική. Η Αμερική έγινε η επίσημη χώρα εισαγωγής των αλόγων αυτών. Υπολογίζεται ότι στη δεκαετία του 1880 εισήχθησαν στην Αμερική περίπου 5.500 επιβήτορες και 2.500 φοράδες. Μέχρι το 1910 οι εγγραφές ανέβηκαν στον εκπληκτικό αριθμό των 31.900!
Το άλογο Percheron, που έχει φυσικά ανατολικό παρελθόν, έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες βαριές ράτσες. Μπορεί να προσαρμόζεται σε διαφορετικά κλίματα πιο εύκολα από άλλα και έχει ένα εκπληκτικό βιβλίο βασικών προδιαγραφών για διασταυρώσεις. Στα παγωμένα νησιά Falkland, τα άλογα ράτσας Percheron διασταυρώνονται με άλογα Criollo, και παράγουν μια… «σκληρή» σειρά αλόγου, ενώ στην Αυστραλία, όπου υπάρχει εντελώς αντίθετο κλίμα, διασταυρώνονται για να δημιουργήσουν ράτσα αθλητικών αλόγων.
Τα χαρακτηριστικά του Percheron
Μια καθαρόαιμη φοράδα Percheron διατηρεί ακόμη το ανεπίσημο ρεκόρ μεγαλύτερης έλξης. Έχει τραβήξει πάνω από 1.545 κιλά. Επίσης το ψηλότερο άλογο στον κόσμο ήταν ο αμερικανικής καταγωγής ράτσας Percheron, Dr le Gear, που είχε ύψος 2,13μ. Κατά τ’ άλλα, το σώμα του αλόγου Percheron είναι αρκετά μεγάλο και με πλατύ στήθος. Τα πιο συνηθισμένα χρώματά του είναι το πιτσιλωτό γκρι ή μαύρο, ενώ είναι αποδεκτά ακόμη και το καφέ, το ανοιχτό καφέ και το ανοιχτό κίτρινο. Τα πόδια του είναι κοντά, αλλά δυνατά, ενώ το μέσο ύψος του φτάνει το 1,68μ.

2 σχόλια: